ՊԱՏԻՃԱՎՈՐ ՏԱՔԴԵՂ
Պատիճավոր տաքդեղը մորմաղգիների ընտանիքին պատկանող բույս է։
Կերակըի մեջ օգտագործվում է դրա պըտուղը՝ պատիճը։
Դա իր մեջ պարունակում է հատուկ ալկալոիդ՝ կապսաիցին, որը տաքդեղին տայիս է այրող կծու համ։
Տաքդեղը լայնորեն մշակվում է ՍՍՌՄ-ի հարավային շրջաններում։
Կանաչ տաքդեղի պատիճները գործածվում են աղը դնելու, թթու գնելու, լցոնելու, աղցանների համար և այլն,
իսկ չորացրածված ձևով (կարմիր պղպեղ)՝ հայկական շատ կերակրատեսակներ պատրաստելիս։
Հայաստանում աճում են պատիճավոր տաքդեղի հետևյալ տեսակները՝
բուլղարական 070 և 079՝ միջին չափի պտուղներով, դրանց երկարությունը 8,4-ից մինչև 10 սմ է, լայնությունը' 4—4,4 սմ։
Բուլղարական 070 տեսակի պտուդները կանաչ են իսկ 079 - ինը՝ բաց կանաչ։
Բիոլոգիական հասունացման ժամանակը երկու տեսակն էլ լավ կարմրում են։
Պտուղների պատերի հաստությունը 3-4 մմ է։
Այդ տեսակների պատիճավոր տաքդեղը քաղցր է և հյութալի ,
օգտագործվում է աղցանների և այլ կերակրատեսակների համար,
ինչպես և պահածոների արդյունաբերության մեջ։
Անհատական բանջարանոցներում լայնորեն տարածված է կծու տաքդեղը, որի պտուղները երկարավուն, սուր և կոնաձև են։
Կծու տաքդեղը թարմ վիճակում գործածվում է որպես աղցանների և այլ կերակրատեսակների համեմունք։